Uzależnienie

Moje doświadczenie zawodowe i wiedza dały mi skuteczne narzędzia do niesienia pomocy ludziom, którzy potrzebują po pierwsze ulgi od objawów uzależnienia. Pomagam narkomanom, alkoholikom, hazardzistom, ludziom borykającym się z anoreksją, bulimią. Na pierwszym etapie kluczowe jest uzyskanie przez pacjenta trzeźwości, następnie nabycie umiejętności radzenia sobie z nawrotami nałogu. Jak przetrwać chwile, gdy chęć sięgnięcia po amfetaminę przesłania wspomnienia o poprzednich zjazdach, o skutkach zażywania? Jak odmawiać, gdy inni proponują kieliszek? Co zrobić, gdy życie staje się szare, nudne i wydaje się, że tylko marihuana może uleczyć melancholię? Jak sobie poradzić z cyklami obżarstwa i wywoływania wymiotów? Odpowiedzi na te pytania opierają się z jednej strony na wiedzy terapeuty, ale, z drugiej strony, na unikatowym doświadczeniu konkretnego pacjenta. Oznacza to, że sposób postępowania z nałogiem wypracowujemy w gabinecie zawsze razem. Psychoterapeuta nie jest mędrcem ani magikiem, tylko osobą pomagającą i towarzyszącą pacjentowi.

Opanowanie objawów może być celem samym w sobie i pacjent ma prawo zatrzymać się na tym etapie. Z mojej perspektywy każde uzależnienie jest jednak pewną próbą poradzenia sobie z głębiej tkwiącymi problemami. Właśnie dlatego długofalową ulgę, uwolnienie od nałogu może przynieść psychoterapia dążąca do rozwiązania tych właśnie problemów. Pacjent, który zdecyduje się na taki proces, będzie miał okazję nauczyć się siebie, przyjrzeć się własnym zachowaniom, zrozumieć to, co dziś robi – często wbrew własnej woli i interesowi. To fascynujący, zwykle długotrwały, emocjonujący, ale też emocjonalnie obciążający proces, który w perspektywie ma przynieść znaczny wzrost radości z życia, umiejętność nawiązywania głębokich i trwałych relacji.