Psychoterapia zaburzeń osobowości

Zaburzenia osobowości to trwałe, a więc utrzymujące się przez wiele lat, sztywne, czyli nie podlegające zmianom, i szkodliwe – wywołujące cierpienie u pacjenta lub jego bliskich wzorce zachowań. Tym różnią się od sytuacyjnych kryzysów (spowodowanych np. rozstaniem, utratą pracy, rozpadem ważnych więzi, żałobą), iż trwają zwykle od okresu dorastania i powodują stałe poczucie dyskomfortu, złości, ogólne wrażenie niezadowolenia z życia. Osoby cierpiące na zaburzenie osobowości często przez długie lata pozostają bezsilne wobec własnych zmiennych nastrojów, na zmianę popadają w stany euforii i rezygnacji, podniecenia i skrajnego smutku. Bywa i tak, że pozornie im samym nie przeszkadza ten wzorzec zachowań i reagowania, jest jednak przyczyną ciągłych konfliktów z otoczeniem.

Psychoterapia zaburzeń osobowości z założenia dąży do zmiany tych sztywnych, niezmiennych wzorców zachowań. Za powstanie takiej konstelacji cech odpowiadają różnorodne doświadczenia życiowe połączone z predyspozycją danego człowieka, a więc poziomem jego wrażliwości, odpornością na stres. Bywa, że pozornie nieistotne doświadczenia przyczyniają się do ukształtowania zaburzonej, a więc uniemożliwiającej harmonijne życie osobowości. Czasami, przeciwnie, to co wielu wydaje się pasmem traumatycznych doświadczeń, u konkretnego człowieka niekoniecznie doprowadzi do zaburzenia osobowości. Zaburzeniom bardzo często towarzyszą uzależnienia (od substancji, czynności), agresywne zachowania, liczne, powtarzające się problemy w sferze zawodowej, osobistej, intymnej.

Metoda, którą stosuję w podejściu do zaburzeń osobowości to TFP – Psychoterapia Skoncentrowana na Przeniesieniu. Wyrasta ona z myślenia psychodynamicznego, opiera się na budowaniu relacji psychoterapeuty z pacjentem. Właśnie w tej relacji, prędzej czy później, można bowiem „na gorąco” uchwycić wszelkie zniekształcenia, powodujące nieszczęście i cierpienie sposoby odczytywania przez pacjenta cudzych zachowań, intencji, emocji. Ta relacja stanowi też pomost dla zmian – w tym żywym kontakcie pacjent nie tylko doświadcza dobrze sobie znanych reakcji, ale może też, przy aktywnym wsparciu terapeuty, spróbować je zrozumieć, nabrać do nich dystansu i przede wszystkim sprawdzić czy możliwe są inne sposoby reagowania. Te zmiany zachodzą na wszystkich poziomach – emocji, myślenia, zachowania. Długotrwała, regularna psychoterapia jest procesem intensywnym, ale jedynie ona może owocować trwałą zmianą, która w efekcie przynosi ulgę.

Prowadzę psychoterapię osób m.in. z zaburzeniami osobowści borderline, narcystycznym, histrionicznym, zależnym. Zapraszam do umówienia się na konsultacje.