PSYCHOTERAPIA

CZYM JEST I DLA KOGO?

PSYCHOTERAPIA INDYWIDUALNA

Prowadzę ją w nurcie psychodynamicznym, co oznacza skupienie na relacji, emocjach i założeniu, że ważne procesy przebiegają na poziomie nieświadomym. Spotkania odbywają się raz lub dwa razy w tygodniu, każde trwa 50 minut. Właściwą psychoterapię poprzedza kilka spotkań diagnostycznych, w wyniku których formułuję swoje – oparte na myśleniu w ramach nurtu psychodynamicznego – rozumienie problematyki pacjenta. Wsłuchuję się w jego potrzeby, dążę do precyzyjnego rozeznania jego oczekiwań i sprawdzam, na ile są one możliwe do zrealizowania w procesie psychoterapii. W trakcie konsultacji zarówno pacjent, jak i terapeuta mają okazję sprawdzić, jakie mają odczucia wobec siebie. Wstępne porozumienie jest warunkiem rozpoczęcia procesu psychoterapeutycznego. To szczególnie istotne w leczeniu zaburzeń osobowości: terapia jest często wieloletnim zobowiązaniem dla obu stron, podczas którego u pacjenta wiele razy pojawia się zwątpienie, kryzys motywacji, utrata wiary w możliwość osiągnięcia celu. To, co powinno pozostać niezmienne, to zawarte na początku tego procesu porozumienie co do wspólnego dla dwóch osób siedzących w gabinecie celu. Jak nazwać go najprościej? Otóż celem jest zdobycie, odzyskanie lub wzrost satysfakcji pacjenta z życia.

UZALEŻNIENIE

Moje doświadczenie zawodowe i wiedza dały mi skuteczne narzędzia do niesienia pomocy ludziom, którzy potrzebują po pierwsze ulgi od objawów uzależnienia. Pomagam narkomanom, alkoholikom, hazardzistom, ludziom borykającym się z anoreksją, bulimią. Na pierwszym etapie kluczowe jest uzyskanie przez pacjenta trzeźwości, następnie nabycie umiejętności radzenia sobie z nawrotami nałogu. Jak przetrwać chwile, gdy chęć sięgnięcia po amfetaminę przesłania wspomnienia o poprzednich zjazdach, o skutkach zażywania? Jak odmawiać, gdy inni proponują kieliszek? Co zrobić, gdy życie staje się szare, nudne i wydaje się, że tylko marihuana może uleczyć melancholię? Jak sobie poradzić z cyklami obżarstwa i wywoływania wymiotów? Odpowiedzi na te pytania opierają się z jednej strony na wiedzy terapeuty, ale, z drugiej strony, na unikatowym doświadczeniu konkretnego pacjenta. Oznacza to, że sposób postępowania z nałogiem wypracowujemy w gabinecie zawsze razem. Psychoterapeuta nie jest mędrcem ani magikiem, tylko osobą pomagającą i towarzyszącą pacjentowi.

Opanowanie objawów może być celem samym w sobie i pacjent ma prawo zatrzymać się na tym etapie. Z mojej perspektywy każde uzależnienie jest jednak pewną próbą poradzenia sobie z głębiej tkwiącymi problemami. Właśnie dlatego długofalową ulgę, uwolnienie od nałogu może przynieść psychoterapia dążąca do rozwiązania tych właśnie problemów. Pacjent, który zdecyduje się na taki proces, będzie miał okazję nauczyć się siebie, przyjrzeć się własnym zachowaniom, zrozumieć to, co dziś robi – często wbrew własnej woli i interesowi. To fascynujący, zwykle długotrwały, emocjonujący, ale też emocjonalnie obciążający proces, który w perspektywie ma przynieść znaczny wzrost radości z życia, umiejętność nawiązywania głębokich i trwałych relacji.

Psychoterapia zaburzeń osobowości

Zaburzenia osobowości to trwałe, a więc utrzymujące się przez wiele lat, sztywne, czyli nie podlegające zmianom, i szkodliwe – wywołujące cierpienie u pacjenta lub jego bliskich wzorce zachowań. Tym różnią się od sytuacyjnych kryzysów (spowodowanych np. rozstaniem, utratą pracy, rozpadem ważnych więzi, żałobą), iż trwają zwykle od okresu dorastania i powodują stałe poczucie dyskomfortu, złości, ogólne wrażenie niezadowolenia z życia. Osoby cierpiące na zaburzenie osobowości często przez długie lata pozostają bezsilne wobec własnych zmiennych nastrojów, na zmianę popadają w stany euforii i rezygnacji, podniecenia i skrajnego smutku. Bywa i tak, że pozornie im samym nie przeszkadza ten wzorzec zachowań i reagowania, jest jednak przyczyną ciągłych konfliktów z otoczeniem.

Psychoterapia zaburzeń osobowości z założenia dąży do zmiany tych sztywnych, niezmiennych wzorców zachowań. Za powstanie takiej konstelacji cech odpowiadają różnorodne doświadczenia życiowe połączone z predyspozycją danego człowieka, a więc poziomem jego wrażliwości, odpornością na stres. Bywa, że pozornie nieistotne doświadczenia przyczyniają się do ukształtowania zaburzonej, a więc uniemożliwiającej harmonijne życie osobowości. Czasami, przeciwnie, to co wielu wydaje się pasmem traumatycznych doświadczeń, u konkretnego człowieka niekoniecznie doprowadzi do zaburzenia osobowości. Zaburzeniom bardzo często towarzyszą uzależnienia (od substancji, czynności), agresywne zachowania, liczne, powtarzające się problemy w sferze zawodowej, osobistej, intymnej.

Metoda, którą stosuję w podejściu do zaburzeń osobowości to TFP – Psychoterapia Skoncentrowana na Przeniesieniu. Wyrasta ona z myślenia psychodynamicznego, opiera się na budowaniu relacji psychoterapeuty z pacjentem. Właśnie w tej relacji, prędzej czy później, można bowiem „na gorąco” uchwycić wszelkie zniekształcenia, powodujące nieszczęście i cierpienie sposoby odczytywania przez pacjenta cudzych zachowań, intencji, emocji. Ta relacja stanowi też pomost dla zmian – w tym żywym kontakcie pacjent nie tylko doświadcza dobrze sobie znanych reakcji, ale może też, przy aktywnym wsparciu terapeuty, spróbować je zrozumieć, nabrać do nich dystansu i przede wszystkim sprawdzić czy możliwe są inne sposoby reagowania. Te zmiany zachodzą na wszystkich poziomach – emocji, myślenia, zachowania. Długotrwała, regularna psychoterapia jest procesem intensywnym, ale jedynie ona może owocować trwałą zmianą, która w efekcie przynosi ulgę.

Prowadzę psychoterapię osób m.in. z zaburzeniami osobowści borderline, narcystycznym, histrionicznym, zależnym. Zapraszam do umówienia się na konsultacje.

SZYBKI KONTAKT

Zapraszam do kontaktu – w razie pytań, wątpliwości, proszę pisać lub dzwonić pod nr 509309144.

Jeśli chcesz umówić się na konsultacje – zrób to osobiście. Nie umawiam wizyt przez członków rodziny lub znajomych.